Zeventien jaar was ze. Vrolijk, energiek en sprankelend. Slank met lang blond haar. Ze woonde bij ons in de straat en fietste dagelijks langs ons huis naar school, Net zoals vele andere slanke tienermeisjes met lang blond haar. Ze leken veel op elkaar. Toch viel Tamara op door haar vrolijke uitstraling en die enorme brede lach. Ze had een warm hart en dat zag je gelijk. Altijd oog voor mensen die het moeilijk hadden. Tot die ene dag waarop de wereld stilstond. Vrolijk fietsend richting de dijk werd zij geraakt door...

Ieder gezin heeft zo zijn eigen weekendritme. Bij ons is de zaterdag vooral een dag van klusjes en in de tuin werken. Onze grote tuin is heel fijn, maar het onderhoud gaat niet vanzelf. Voor je ’t weet staat het onkruid tot je oksels en is de heg drie meter hoog. De kabouters laten het collectief laten afweten, daarom doen we het gewoon zelf. Het grootste deel doet Paul, maar de moestuin is voor mijn rekening. Daar vullen we onze zaterdagen probleemloos mee want echt klaar zijn we nooit. Onze weekenden...

Nu de Zorgboerderij vrijwel alles van ons overneemt is er van mijn zorg- en regeltaken voor Daan weinig over. Waar ik voorheen aan elkaar hing van regelwerk, agenda en een enorme hoeveelheid telefoontjes is daar nu misschien vijf procent van overgebleven. Wat een enorme opluchting om daar vanaf te zijn. Ik moest zó veel. Teveel. Moeten beheerste mijn leven. Het geeft lucht dat ik dat kwijt ben. Want of het nou gaat om luiers of medicatie bestellen, fysiotherapie, logopedie of ergotherapie, een bezoek aan de huisarts, bloedprikken of de vierentwintig uurs...