Vorige week op zomaar een doordeweekse avond vroeg ik het Paul: “hoe vind jij het nou, zo zonder Daan?” En hij gaf zoals altijd een eerlijk antwoord. “Ik vind het eigenlijk wel heel lekker rustig, maar ik ben er nog lang niet aan gewend” zei hij met een zucht. Nee. We zijn er allebei nog lang niet aan gewend. Bovendien moeten we afkicken van het ritme dat er jarenlang in geramd zat. Nog steeds wordt Paul elke ochtend rond half vijf wakker. Omdat Daan elke dag rond die tijd een poosje...

Mocht je na het lezen van deze titel denken dat ik een fanatiekeling in het huishouden ben dan maak ik je nu een illusie armer. Ik ben bepaald geen witte tornado. Poetsen is voor mij een noodzakelijk kwaad. Toch ben ik begonnen aan een grote schoonmaak, maar dan in een heel ander opzicht. Er is veel veranderd sinds Daan verhuisd is. Ik heb ineens ruimte, lucht en rust. En hoe gek dat ook klinkt, pas nu merk ik hoe hard ik dat nodig had. En juist nu ik meer tijd en...

In de afgelopen dertien jaar ben ik regelmatig geschokt geweest over hoe er voor mensen met een verstandelijke handicap gezorgd wordt. Of.... eigenlijk NIET gezorgd wordt. Stel je even het volgende voor. Jij stopt je kind(eren), jonger dan vijf jaar elke avond zelf in bed. ’s Avonds blijf je dan nog een poosje thuis waarna je tegen elf uur vertrekt want dan is je avonddienst namelijk afgelopen. Je zet een babyfoon aan bij elk kind en daarna draai je de buitendeur op slot. De rest van de avond en nacht ga...