Daan werd bijna zeven weken te vroeg geboren. Totaal onverwacht braken mijn vliezen, midden in de nacht. “Weet je zeker dat het vruchtwater is?” vroeg de verloskundige duf en slaperig aan de telefoon. Ja natuurlijk wist ik dat zeker! Ze kwam en bevestigde wat ik zelf al zeker wist. Op die vroege zondagochtend pakten we een tas met spullen in en werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Om te bewaken dat ik geen infectie zou krijgen en om de geboorte zo lang mogelijk uit te stellen. Dat lukte maar even. Ondanks...

“Woont hij thuis?” Dat is bijna altijd de eerste vraag die ik krijg als mensen horen dat ik een ernstig gehandicapte zoon heb. “Ja want hij is ons kind” was dan altijd mijn antwoord. Daarna volgde meestal de vraag “is dat niet ontzettend zwaar voor jullie?” En dan zei ik eerlijk “ja dat is heel zwaar.” Vorig jaar september werden we onverwacht geconfronteerd met het pijnlijke besef dat we de zorg voor Daan niet zo lang meer kunnen volhouden. Op dat moment viel ons besluit om een woonplek voor hem te...

Gijs en ik zitten samen te eten tussen de middag. Hij moet zo weer naar school. “Mam, ik ben eigenlijk Daans grote broer hè?” zegt Gijs. Ik snap gelijk wat hij bedoelt. “Daar heb je gelijk in” zeg ik rustig. “Jij bent zes en Daan is dertien, maar toch voel jij je zijn grote broer omdat je veel meer kan.” Gijs lacht lief naar mij en eet zijn boterham. Hij voelt zich erkend en begrepen. Ik herinner me nog goed dat ik zwanger was van hem. Daan zat in een hele...