Daan Jacomien 2foto: Corinne van Westen

Ik ben Jacomien (49), getrouwd met Paul (57) en moeder van Daan (17) en Gijs (10). Daan werd zeven weken te vroeg maar gezond geboren. Twee dagen later kreeg hij hersenbloedingen door zuurstoftekort. Daardoor raakte Daan ernstig meervoudig gehandicapt en dat had grote gevolgen voor ons gezinsleven. Intensieve zorg doet iets met een mens. Dat put uit, maakt intens moe. Thuis is de beste plek voor een kind... Ja dat is zo als de intensieve zorg niet ten koste gaat van het hele gezin. En juist dat dreigde te gebeuren. Daarom is Daan na ruim dertien jaar op 4 december 2015 verhuisd naar zijn tweede thuis op een Zorgboerderij. Wij houden hem nu anders vast. In dit wekelijkse blog schrijf ik over ons bijzondere gezinsleven.

 

Reis langs de rivier

Op een kille januaridag van dit jaar deed ik mee aan een schrijfwedstrijd van een uitgeverij. Het onderwerp was reizen, in welke vorm dan ook. Als ik zou winnen zou mijn bijdrage worden opgenomen in een bundel reisverhalen. Met een gevoel van heimwee schreef ik een grotendeels autobiografisch verhaal. Ik heb niet gewonnen dus het is nooit gepubliceerd. Inmiddels is het zomer en prachtig weer. Tijd voor vakantie, tijd om te reizen. Beiden zijn verre van gemakkelijk en verre van vanzelfsprekend in ons leven met Daan. Juist daarom deel ik mijn...

Lees meer

Hand in hand

Kwetsbare kinderen zoals Daan zijn er veel. Kwetsbare gezinnen zoals wij zijn er dus ook veel. We vallen meestal niet zo op omdat we vaak aan de zijlijn staan. Je komt ons meestal niet tegen in het "normale" leven bij de voetbalclub of op de reguliere basisschool, gewoon omdat we daar niet terecht kunnen met ons kind dat zo anders is. Toch proberen wij zo goed mogelijk mee te doen. Dat valt bepaald niet mee, we krijgen vaak onbegrip en mensen hebben snel hun mening over ons klaar terwijl ze geen idee...

Lees meer

Lief zijn...... voor onszelf

Gijs gaat sinds een half jaar naar scouting. In april van dit jaar ging hij al één nachtje op kamp. Gijs wilde heel graag mee, maar hij was die eerste keer natuurlijk hartstikke nerveus. Hij had geen idee wat hij kon verwachten. Ze sliepen tijdens het kamp met een klein groepje kinderen in het vertrouwde eigen scoutinggebouw maar als je nog niet eens vijf jaar bent is dat al heel spannend. Paul en ik praatten hem moed in. We zeiden ontelbare keren tegen Gijs dat we zeker wisten dat hij het...

Lees meer