Op 4 december is het precies twee jaar geleden dat Daan is verhuisd. Sinds dat moment is er zowel bij hem als bij ons heel veel veranderd. Toch voelt het voor mij niet als twee jaar. Het voelt veel korter. In die twee jaar kwam het al een paar keer voorbij in mijn blogs: ‘Het gaat beter met ons. We zitten op de stijgende lijn, maar we zijn er nog niet de oude.’ Nu, na bijna twee jaar, stel ik vast dat ik ook niet meer de oude zal worden. ...
foto: Corinne van Westen
Ik ben Jacomien (49), getrouwd met Paul (57) en moeder van Daan (17) en Gijs (10). Daan werd zeven weken te vroeg maar gezond geboren. Twee dagen later kreeg hij hersenbloedingen door zuurstoftekort. Daardoor raakte Daan ernstig meervoudig gehandicapt en dat had grote gevolgen voor ons gezinsleven. Intensieve zorg doet iets met een mens. Dat put uit, maakt intens moe. Thuis is de beste plek voor een kind... Ja dat is zo als de intensieve zorg niet ten koste gaat van het hele gezin. En juist dat dreigde te gebeuren. Daarom is Daan na ruim dertien jaar op 4 december 2015 verhuisd naar zijn tweede thuis op een Zorgboerderij. Wij houden hem nu anders vast. In dit wekelijkse blog schrijf ik over ons bijzondere gezinsleven.
De Intensieve zorg voor een kind zoals Daan dringt door tot alle facetten van je gezinsleven. Tijdens het opgroeien bereikte het ‘anders dan anders zijn’ alle hoekjes en kiertjes van ons bestaan. En moest ik oplossingen verzinnen voor de meest basale dingen. Zoals bijvoorbeeld schoenen. Toen Daan een klein kruimeltje was speelde dat nog niet. Hij lag op een kleed op de grond of hing onderuit gezakt in de wandelwagen. Om koude voetjes te voorkomen trok ik hem dubbele sokken of slofjes aan. Met twee jaar had hij spalken nodig om...
Het was woensdag 11 oktober. Paul was jarig en werd zesenvijftig. Ja je leest het goed. En nee dat zou je niet zeggen. Dat vind ik tenminste, maar ik ben natuurlijk verre van objectief. Toen Daan nog gewoon bij ons woonde hadden Paul en ik drie ‘heilige dagen’ per jaar: dat waren onze verjaardagen en onze trouwdag. Op deze drie dagen nam Paul altijd vrij want dan gingen hij en ik iets leuks doen. Dat was een heel bewuste keuze. En hoewel drie keer per jaar natuurlijk peanuts is ben ik...