Het is februari 1999. Ik ben negenentwintig, werk fulltime als teammanager en ben daarnaast tweedejaars student aan een HBO opleiding in deeltijd. Dat gaat gesmeerd, ik haal alle toetsen in één keer. Over twee jaar heb ik mijn diploma en volgt een mooie promotie. Paul heeft een baan als manager veiligheid. Allebei hebben we een meer dan mooi salaris en sinds drie maanden een relatie. We zijn elkaars grote liefde. Weten zeker dat het helemaal goed zit. Ik heb een weekje voorjaarsvakantie van school en Paul heeft in het geheim een...

“Hee hoe gaat het met jullie?” “Nou eh... druk!“ Druk?? Daan woont toch niet meer thuis? Dat klopt, maar het is wonderbaarlijk hoe snel de vrijgekomen tijd zich vult met andere dingen dan zorg. Dingen die óók belangrijk zijn, maar waar voorheen zelden of nooit tijd voor was. Gewoon omdat de zorg voor Daan goed geregeld moest zijn en er daarna niet of nauwelijks iets overbleef voor de rest van ons gezin. Paul begon vorig jaar september in zijn nieuwe baan en dat gaat uitstekend. In diezelfde periode kreeg ik steeds...

Het is nogal een contrast. In Nederland slikken meer dan één komma vijftienmiljoen mensen antidepressiva (bron: www.bnr.nl) en dat aantal blijft stijgen. Maar op sociale media regent het geluksmomenten. Althans, dat lijkt zo want de meeste mensen delen geen ongelukkige momenten op sociale media. Die zijn er natuurlijk wel, alleen zie je die meestal niet. Als je die schone schijn altijd ophoudt laat je mensen in de waan dat jij het perfecte leven leidt. En daar worden anderen dan weer ongelukkig van. Dat las ik vorige week in een interview met...