Paul en ik zijn graag buiten. Zodra het droog weer is gaan we de deur uit. Buiten zitten doen we zelden, we zijn eigenlijk altijd bezig. We rommelen wat in de tuin, klussen in de schuur of we gaan op stap. Toen Daan nog klein was wilden we er graag samen met hem op uit. Afleiding zoeken en even ontsnappen aan die dagelijkse beklemmende, soms zelfs verstikkende  zorg die ons leven bepaalde. We wilden letterlijk lucht happen. Al heel snel merkten we dat een gewoon eenvoudig gezinsuitje ingewikkelder was dan het...

Daan is tien jaar. En hij is een beginnende puber geworden. De puistjes, lichaamsbeharing, alles zien we verschijnen. En niet te vergeten het bijbehorende humeur. Ik vind het vroeg, maar dat is misschien omdat ik zelf een late puber was. De natuur gaat zijn gang en dat is op zich normaal. Maar het is een raar dubbel gevoel, mijn kind dat verstandelijk ergens rond de kleuterleeftijd zit, in een lichaam dat volwassen wordt. Het past niet bij elkaar.Daan gaat dus puberen, maar ik hoef met hem geen gesprekken te voeren over...

Als er één ding is dat Paul en mij de afgelopen tien jaar overeind heeft gehouden is het onze humor. Moeilijke en verdrietige momenten veranderen soms ineens in de slappe lach. Af en toe zijn we echt heel erg cynisch. Buitenstaanders denken er misschien vreemde dingen van als ze het horen, maar mensen reageren wel vaker vreemd op ons.Een slechte dag met veel gejengel. Daar is meestal een oorzaak voor. Bij een gezond ventje zoals Gijs is dat niet zo’n punt. Toen hij nog kleiner was en niet kon praten werkte...