Maandag stapte ik in de trein naar Den Bosch. In mijn meer dan volle tas zaten de boeken over Ebel en Daan. Verder een verslag in drievoud dat ik ter voorbereiding op deze dag had geschreven. Een verslag met voorop het prachtige gedicht van Willemien en deze foto van Daan. Want Daan speelde deze dag de hoofdrol. Net als al die andere gehandicapte kinderen van de ouders die ook waren uitgenodigd door het ministerie. Hele kleine kinderen, maar ook hele grote volwassen kinderen. Ieder met hun eigen verhaal, hun eigen zorg...

Paul klust graag. Het is voor hem ontspanning en hij is er ook nog eens heel goed in. Wat uit zijn handen komt is mooi, goed en degelijk. Wolfkampkwaliteit noem ik dat. Ik zou er zonder twijfel een keurmerk voor oprichten! Een mooi stoer wolfje van metaal. Staat vast leuk.Jaren voor wij samen waren kocht Paul voor een prikkie een oud huis zonder douche, wc, keuken, riolering en stromend water. Hij timmerde een hokje op zolder om te slapen en verhuisde….. In de winter! Ik vind het niet heel erg dat ik deze Spartaanse...

Toen Daan nog maar een paar maanden oud was gingen we een weekje op vakantie naar de Ardennen. Paul en ik waren doodmoe. Er waren in hele korte tijd ontzettend veel emotionele dingen in ons leven gebeurd. We moesten echt even weg. Het verdriet om het overlijden van Pauls vader, de zorg voor Daan, het slaaptekort en de stress drukten zwaar op ons. Twee witte gezichten met kringen onder de ogen gingen op vakantie.Even tijd voor elkaar. Dachten we. Een weekje er op uit zou ons vast weer energie geven. Dachten we....