Turbo picknick

Het is zondagochtend en we zijn bij Daan. Zoals zo vaak lijkt hij net een cd op de repeat stand: “Ik vinleuk op bezoek, ik vinleuk op bezoek. Hebbe papa gezien, hebbe mama gezien, hebbe Gijs gezien! Ben thuis geweest, hebbe Radio Gelderland geluisterd. Met wie dan?? Met papa. Hebbe Radio Tien geluisterd. Met wie dan? Met mama.” En dan antwoorden wij minstens een keer of vijf “ja, jij hebt lekker radio geluisterd, het was gezellig hè.” Daarna doen we mislukte pogingen om Daan uit zijn herhaalstand te krijgen. De hogere kunst van de afleiding. Deze keer werkt het niet.

Sudoku op wielen
Als we na ons bezoek terugrijden vraag ik aan Paul “denk je nou dat hij dat zinnetje ‘ben thuis geweest’ steeds herhaalt omdat hij graag weer een dagje naar huis wil of heeft hij toch liever dat we op bezoek komen?” We komen er niet echt uit. Daan is onze Sudoku op wielen en blijft een puzzel. Daan zegt namelijk wel van alles, maar de truc is om uit te vinden wat hij er precies mee bedoelt. Begrijpen we hem wel goed? We komen uiteindelijk tot de inschatting dat Daan liever heeft dat we op bezoek komen. Prima, dan doet we dat. Bovendien is dat met een enkele reistijd van een uur ook praktischer want Daan wil niet meer thuis logeren. Een dagje heen en weer racen betekent dat Paul en ik ieder twee uur in de auto zitten om Daan een paar uurtjes thuis te laten zijn. Ideaal is anders. Dan krijg ik een ingeving. “We kunnen ons bezoek ook anders invullen dan dat rondje op het erf” zeg ik. “We kunnen toch iets met zijn viertjes ondernemen als we er zijn? Als we nou zondagochtend naar hem toe gaan en een uitgebreide picknick meenemen. Het wordt mooi weer, dan lopen we een eindje en gaan we ergens lekker zitten.” Dat vindt Paul een puik plan dus zo gezegd zo gedaan.

Zelfgebakken appeltaart en broodjes 

We staan die ochtend (nog) wat eerder op dan normaal en ons aanrecht staat vol. Zelfgebakken appeltaart voor mijn drie mannen, vers gesmeerde broodjes, bekers limonade voor onze boys en een thermoskan hete koffie voor de ouwelui. Een deken erbij en het hele zwikkie in een rugzak. We zijn er klaar voor! Als we bij Daan zijn doen we eerst de vertrouwde dingen. Dat werkt voor hem het beste, anders blijft hij onrustig. Dus lopen we naar de aangepaste speeltuin voor een paar rondjes over de rolstoelwip. Daarna een rondje over het erf met een bezoek aan de dieren. Zodra dat erop zit halen we de loeizware rugzak uit de auto en gaan aan de wandel. We mogen Daans rolstoel niet duwen. “Ik kan zelf doen” zegt hij steeds. Dat is ook zo, alleen rijdt Daan bij voorkeur midden op de weg. Best onhandig met auto’s en fietsers, dus sturen we hem onder zwaar protest steeds een beetje bij. Gelukkig wordt hij er niet echt chagrijnig van.

Een nieuwe ervaring rijker
Even later vinden we een prachtig plekje. In de schaduw want het loopt ondertussen tegen een graadje of dertig. “Daan, wil je op het kleed zitten of in je rolstoel? “vraag ik. “Ik wil rolstoel” zegt Daan. Dat snap ik wel, met zijn stijve benen en lange lijf is op de grond zitten niet fijn voor hem. “Heb je zin in appeltaart Daan?” Een megagrijns “ik vinlekker ja appeltaart.” Dat blijkt. In een moordend tempo werkt onze puber de taart weg. “Hebbe broodje mama?” “Jazeker, die hebben we ook nog” zeg ik en doe de stukjes brood van zijn trommel over in een bakje. Dat klemt hij met één hand vast op zijn schoot. Terwijl ik ga zitten om zelf te eten werkt Daan in rap tempo vier boterhammen weg. “Hebbe drinken mama?” “Natuurlijk vent.” Twee bekers limonade volgen. In no time is alles op. “Zo is klaar” zegt hij tevreden. Ik begin net aan mijn tweede broodje en een beker hete koffie, maar daar heeft Daan helemaal geen tijd voor. Wat nou wachten, hij wil weer rolstoel rijden! Best link met een landweggetje vol fietsers. We doen nog een poging, maar er is geen houden meer aan. Dus pakken wij na een picknick van pak ‘m beet tien minuten de rugzak weer in en lopen terug. Ik nog met brood en hete koffie in mijn handen. We lachen er maar om, wetend dat we vanmiddag thuis ons eigen ritme weer mogen bepalen. Dankzij Daan zijn we vandaag weer een nieuwe ervaring rijker; de Turbo picknick!