Onverwacht

Ik ben op een zaterdagmiddag even aan de klets met een van onze hulpen voor Daan. Ze vertelt dat ze zo nog boodschappen moet doen. Het is zaterdag en ze wil graag genoeg voorraad hebben voor als er iemand onverwacht komt eten op zondag. “Bij ons komt nooit iemand onverwacht” zeg ik. En ik hoor zelf hoe stom dat klinkt. Maar het is wel waar.
Ons sociale leven is beperkt. Zeer beperkt kan ik wel zeggen. In de afgelopen tien jaar is onze vriendenkring akelig uitgedund en een heel intensief contact met familie houden we er niet op na. En wij zijn toch echt geen onaardige mensen! Dat is ook niet de reden. Het ligt niet aan ons, het ligt aan onze ingewikkelde gezinssituatie. En aan de tropenjaren die we gehad hebben. We waren te druk met zorgen, te moe. Het was de bittere realiteit. Met een pijnlijk resultaat.
Ik las laatst de uitkomst van een onderzoek; gezinnen met een zorgenkind houden na verloop van tijd slechts een klein kringetje over. Een deel familie en enkele vrienden. Voor de zorg voor hun kind zijn zij aangewezen op zichzelf en betaalde hulpverleners. Ik herken het natuurlijk, ook bij ons geldt dat. Geen onverwacht bezoek en geen onverwachte eters. Maar ik vind het wel heel jammer. Ik houd van gezelligheid en lekker bijpraten. Ik heb er alleen zo vreselijk weinig tijd voor! De zorg voor Daan kost zoveel uren dat er weinig tijd en energie overblijft voor sociale contacten. Dat begrijpen mensen vaak niet. En dan vind ik het ook nog eens moeilijk om het uit te leggen. Dat maakt het dubbel ingewikkeld.
Als er bij ons mensen over de vloer komen is dat altijd afgesproken. Dan kunnen we de zorg voor Daan daar omheen regelen. Ik maak het graag gezellig en zorg voor lekkers. Voorraad is er altijd genoeg in dit huis. Ik ben er een kei in geworden. Efficiënt boodschappen doen, gezond eten, biologische groenten kweken, weekmenu’s vooruit plannen en voorraad in huis hebben. Mijn kelder is een miniwinkeltje met allerlei houdbare boodschappen en de vriezer is altijd gevuld. Wij kunnen rustig een week eten zonder een winkel te zien.
Maar die voorraad is er dus niet vanwege die onverwachte eters op zondag. Die voorraad is er vanwege Daan. Zoals bij alles in dit huis speelt Daan de hoofdrol. Als Daan een aanval krijgt of ziek wordt ligt hier de hele boel plat. Dan kom ik voorlopig nergens meer aan toe. Om goed te kunnen zorgen moeten wij goed en gezond eten.  Ook als er geen tijd is om boodschappen te doen. Dat betekent dus voorraad in huis hebben.
Toen we nog geen kinderen hadden was er een eindeloze vrijheid. Wij vroegen elkaar in het weekend  “wat zullen we eens doen vandaag?” Die vraag stellen we nooit meer. De indeling van ons weekend ligt namelijk vast in Daans ritme. Ik benijd gezonde gezinnen die in het weekend spontaan iets kunnen ondernemen. Onverwacht op stap, onverwacht bezoek of onverwachte eters. Dat zit er voor ons niet in.
Onverwacht, dat woord komt hier ook voor, maar dan in een hele andere context; onverwachte aanvallen, onverwachte reacties en een onvoorspelbaar humeur. Eigenlijk is het een raar leven dat wij leiden. Geen ouder kiest hiervoor, het leven loopt gewoon zo. Wij passen ons leven drastisch aan zodat ons zorgenkind thuis kan blijven wonen. Dat vraagt veel. En op sommige momenten te veel.
Onverwacht, in ons geval houd ik er niet van. Het is zelden positief onverwacht. Maar áls het gebeurt ben ik er klaar voor! De kelder staat vol, de vriezer is gevuld. Mij maak je niet gek. Als het onverwachte weer eens langskomt zitten de wolfjes voorlopig niet zonder eten!