Olifant met kerst

De kerstdagen naderen. En dat zullen we weten ook! De winkels doen weer hun best om de hoogste omzet te halen tijdens deze periode. De reclame op radio en tv houdt maar niet op en het regent folders in de brievenbus met kerstartikelen en andere “musthaves”. In alle damesbladen zie ik blije perfecte gezinnetjes. Ouders met keurig aangeklede brandschone en brave kindertjes. Ze doen spelletjes naast de perfecte kerstboom, hebben het altijd leuk, krijgen mooie cadeaus en kijken allemaal vol enthousiasme uit naar dat enorme luxe kerstdiner aan die keurig gedekte tafel. Die tafel is natuurlijk in stijl. Compleet met menukaartjes en tafelschikking. Ik vind het overigens wel een beetje jammer dat die perfecte kindertjes ook na het kerstdiner nog steeds schoon zijn! Op de foto’s zie ik hoe buiten de sneeuw dwarrelt terwijl binnen de gezelligheid hoogtij viert en er geen onvertogen woord valt. Er wordt in de bladen een ideaalbeeld geschetst van hoe het allemaal zou moeten zijn met kerst. Daar krijg ik een beetje de kriebels van.   Er zijn namelijk niet zoveel van deze perfecte gezinnen. Ik denk zelfs dat ze gewoon niet bestaan.
Ik houd oprecht van kerstsfeer, maar ons rare gezin past niet in dit ideale plaatje. Natuurlijk zetten wij een kerstboom in de kamer. Die hangen we vol met zelfgemaakte knutsels van Daan en Gijs die perfect combineren met de andere versieringen. Natuurlijk maken wij het gezellig in huis. En ik zou ook best aan zo’n enig gedekte tafel willen zitten met een heerlijk diner. Ik kan toevallig goed koken en zou ook best zelf een behoorlijk kerstdiner op tafel kunnen zetten. Maar zo werkt het hier even niet in december. December is in ons gezin een rommelmaand. Daan wordt onrustig van alle feesten omdat alles anders is. Daarmee verdwijnt een beetje de grond onder zijn voeten. Nou ja, wielen. Zijn gedrag wordt moeilijker en hij is erg moe door alle indrukken. Vaak wordt hij ziek in december. Ook dit jaar weer.
Ik denk aan al die andere mensen die net als wij om een of andere reden niet aan dat perfecte gezinsplaatje uit de bladen voldoen. Aan al die mensen die het met kerst behoorlijk minder perfect hebben. Die mensen zijn er in alle soorten en maten en van jong tot oud. Ik denk bijvoorbeeld aan andere gezinnen met een bijzonder kind. Kinderen die niet perfect zijn. Die vaak niet zoveel aankunnen met kerst. Kinderen die niet passen in dat plaatje aan het kerstdiner. Kinderen die niet altijd meekunnen in het feestgedruis. Kinderen met moeilijk en onvoorspelbaar gedrag. Kinderen die overprikkeld raken van een volle tafel pratende mensen. Kinderen met sondevoeding die niet mee kunnen eten. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Als niet perfect gezin moet je zoeken naar je mogelijkheden om er samen toch een feestje van te maken met kerst. Toen Daan nog klein was, zochten we voor de kerstdagen naar een invulling die haalbaar was. Haalbaarheid bespaart namelijk zoveel mogelijk teleurstellingen. Want al ben ik een optimistisch mens, ook ik heb het nodig dat er wel eens iets goed gaat. Wat haalbaar was voor ons bleek zeer beperkt. We zijn echt wel eens bij anderen gaan eten met kerst, maar met Daan er bij was het nooit echt een succes. Dat voelde rot. Bovendien was Daan na de drukte en de andere omgeving lang van streek. Daardoor hadden we dagen na de kerst nog “plezier” van ons uitje. Meestal bleven we thuis. Overdag gingen we wandelen als het weer het toeliet. We brachten Daan ‘s avonds op tijd naar bed, hoopten dat hij niet ging huilen en probeerden daarna samen gezellig te eten van een niet te ingewikkeld kerstdiner. Dat lukte soms wel, maar soms ook niet.
Gelukkig zijn de tijden verbeterd. Bij anderen eten met Daan is nog steeds geen goed idee, mensen over de vloer ook niet, maar thuis iets leuks organiseren met ons gezin kan wel. Soms proberen we iets nieuws. Vorig jaar hebben we voor het eerst gegourmet met Daan en Gijs. Daan en Gijs mochten zelf "koken". Dat was een succes. Paul is een culinair wonder in de mini pannenkoekjes op het gourmetstel. Dan kun je als vader natuurlijk niet meer stuk. Het was leuk en gezellig. Dat gaan we dit jaar weer doen.
En wat doen we overdag?  Ons bijzondere gezin vereist een bijzondere activiteit. We moeten iets verzinnen waarbij Daan zijn energie kwijt kan. Dus bedachten we vorig jaar een bijzondere invulling van eerste kerstdag. Wij gingen op eerste kerstdag naar de dierentuin. Ik verzeker jullie: dat doet bijna niemand! En daarom gaan we juist. Ook dit jaar weer. Het is er die dag heerlijk rustig. Daan kan overal goed bij. Zelfs de grijze olifant in de grauwe winterse omgeving kan hij dan goed zien met zijn slechte ogen. Daan kan in alle rust met zijn neus op de ruiten van het aquarium gaan zitten. Zonder geroezemoes van mensen om hem heen. Dat maakt dat hij zich goed kan concentreren op de mooie vissen. Gijs staat ernaast. Zo mooi om te zien. En van dit mooie plaatje maken wij dan weer mooie foto’s.
Nee onze kerstdagen zien er anders uit dan in de bladen. Wij hebben olifant met kerst. Maar wat maakt dat uit. Wij passen de invulling van de kerstdagen aan onze mogelijkheden aan. Daar wordt iedereen in ons gezin blij van. Dan hebben wij ook feest. En ik denk dat de feestdagen daarvoor bedoeld zijn.