Muziek en een Siamese tweeling

He Willemien,
We zijn een weekje vroeger dan anders, maar wat is er leuker dan samen het jaar afsluiten? De kerstdagen liggen alweer achter ons. En nu zijn we beland in dat rare soort niks totdat het oudejaarsavond wordt. Het einde van het jaar nadert en het nieuwe begint bijna.
In deze dagen denk ik veel na op rustige momenten. Die zijn er hier niet veel. Maar als ’s avonds de kinderen fris gewassen in bed liggen en Paul en ik de kaarsen aansteken is het heerlijk stil in huis. Ik denk aan het jaar dat achter ons ligt. Aan alles wat voorbij is gekomen aan vreugde en verdriet. En dat is toch weer heel veel. Ik denk aan wat ik doe en waarom ik dat doe. Zoals schrijven over Daan. Schrijven over ons leven dat zo heel erg anders is dan het gemiddelde gezinsleven. Ik schrijf om anderen te laten zien hoe ons leven er uit ziet. Hoe groot de invloed van een gehandicapt kind op een gezin is. Over de mooie en moeilijke momenten. En over hoe wij kunnen genieten van kleine dingen. In de hoop dat ik een heel klein stukje bijdraag aan meer begrip voor kinderen zoals Ebel en Daan en voor gezinnen zoals wij.
Ik denk ook aan de dingen die ik komend jaar ga doen. Aan de gastcolleges over Daan die ik ga geven op een opleiding voor kinderverpleegkunde. Aan het wooninitiatief dat ik ga starten voor Daan. Aan mijn werk als PGB-ambassadeur. Aan wat ik nog ga schrijven en aan wat wij samen nog gaan schrijven. Aan alle mooie plannen die we hebben en ongetwijfeld nog gaan maken. Aan die uitgestelde kop koffie die we binnenkort alsnog gaan drinken samen. Er is zoveel gebeurd dit jaar. En ik voel het aan alles, er staat nog heel veel moois voor ons op de plank.  Daar verheug ik me ontzettend op!
Maar voor ik kan beginnen eerst nog de rest van de kerstvakantie. Dat is hier geen toptijd. Daan heeft de “feestdagen-help-alles-is-anders” onrust. Dat is een fatale combinatie met twee weken vakantie en veel regen. Daan kan weinig naar buiten. Hij is onrustig en zoekt naar houvast. Hij wil alleen Sesamstraat luisteren of dvd’s kijken. En dan steeds dezelfde cd’s horen en steeds dezelfde dvd’s zien. Hij is totaal gefixeerd en ik krijg hem er niet van af. Ik word daar helemaal gek van. Ik vind het niet goed voor Daan en niet leuk voor Gijs. Dus moet het anders.
Gelukkig brengt muziek hier soms uitkomst tijdens moeilijke dagen. De sfeer in huis klaart er van op Wij houden erg van muziek, van klassiek tot rock. Het is leuk om te zien dat Daan en Gijs de liefde voor muziek van ons geërfd hebben. Ze worden er allebei blij van. Daan luistert graag naar radio 2. Daar heb ik niet altijd zin in, maar om gedoe te vermijden luisteren we er regelmatig naar. Het viel dus niet te missen dat op eerste kerstdag de Top 2000 begonnen is op radio 2. En dát vind ik dan wel weer heel leuk. Er komen veel mooie nummers voorbij met bijbehorende herinneringen. Ik word er blij van, maar soms ook ronduit sentimenteel. Als ik het volume bij een mooi nummer op tien zet grijnst Daan breed en begint wild met zijn armen te zwaaien. Dat is Daans manier van dansen. Gijs heeft gevoelige oren en vindt het niet fijn als de muziek hard staat. Maar we geven Gijs de gehoorbeschermers die Paul gebruikt tijdens het klussen. Zo doet hij gezellig mee, want dansen vindt hij erg leuk.
Onze kamer verandert in een mini disco en wij dansen op de houten vloer. Gijs staat met zijn billen naar achteren te hupsen en draait in het rond met zijn gehoorbeschermers op. Daan zwaait wild met zijn armen en tussendoor zwier ik hem aan zijn handen op wielen door de kamer. Het is ongetwijfeld een maf gezicht voor de mensen die bij ons naar binnen kijken door de hoge ramen. Maar dat kan me niet schelen. Wij dansen lekker door. Weet je wat, ik ga je bellen als er een prachtig nummer voorbij komt in de Top 2000. Dan luisteren en dansen we het jaar uit, ieder op onze eigen stek. En intussen denken we aan alle mooie dingen die we volgend jaar gaan doen. Doe je mee?