'Heilige dagen'

Het was woensdag 11 oktober. Paul was jarig en werd zesenvijftig. Ja je leest het goed. En nee dat zou je niet zeggen. Dat vind ik tenminste, maar ik ben natuurlijk verre van objectief. Toen Daan nog gewoon bij ons woonde hadden Paul en ik drie ‘heilige dagen’ per jaar: dat waren onze verjaardagen en onze trouwdag. Op deze drie dagen nam Paul altijd vrij want dan gingen hij en ik iets leuks doen. Dat was een heel bewuste keuze. En hoewel drie keer per jaar natuurlijk peanuts is ben ik ervan overtuigd dat het heeft bijgedragen aan het behoud van onze relatie. Want elke relatie, hoe goed ook, vraagt onderhoud. En inleveren oké, maar helemáál niets meer samen doen… dat was voor ons geen optie.

Anders dan anders
Inmiddels is ons leven totaal veranderd. Het is een understatement als ik zeg dat ik daar heel blij mee ben. Blij dat ons leven op vele vlakken zoveel eenvoudiger is geworden. Met een rauw randje eraan, dat wel. Ik voel ook belangrijk het is om weer te kunnen léven. En dat doen wij heel bewust omdat we veel te goed weten hoe anders het kan zijn. Daarom houden wij onze traditie van ‘drie heilige dagen’ in stand. Dus was Paul vrij op zijn verjaardag. ‘Waar heb je zin in?’ vroeg ik hem. “Nou, niet in een bak visite” was zijn antwoord. Paul wilde graag een klein en intiem feestje met ons gezin. We zochten en vonden een gezellige en bijzondere plek. Met een ‘anders dan anders’ menu en een grote speeltuin. Wij houden opvallend veel van anders dan anders. Misschien omdat ons hele leven er zo uitziet. ’s Ochtends ging Gijs naar school en dronken Paul en ik koffie aan onze keukentafel. We haalden samen Gijs uit school. Eenmaal thuis pakte Paul zijn cadeaus uit inclusief een prachtige tractortekening van Gijs. Daarna reden we naar het restaurant en bestelden een Autralische lunch. Gijs genoot van zijn eten en dook de speeltuin in. Intussen bestelden wij nog maar eens koffie. Het was een topmiddag voor ons alle drie, maar we waren niet compleet. Dat zei niemand maar we voelden het wel.

Pannenkoekenfeestje
Daarom vierden we die week twee intieme feestjes. Ik had de Zorgboerderij om tips gevraagd waar we in de buurt pannenkoeken konden eten. Het werd Klein Afrika, vlakbij Oldenzaal. Een ruim pannenkoekenrestaurant met een groot terras, een speeltuin voor Gijs en een mini dierenparkje voor Daan. Toen we die zondag naar Daan gingen kreeg Paul eerst een hele mooie zelfgemaakte kaart van hem. Wat had hij zijn best gedaan! We reden richting pannenkoeken. Bewust vroeg om de ergste drukte voor te zijn. We hadden geluk. Het was een stralende oktoberdag met drieëntwintig graden op de thermometer. Daan was super ontspannen. Om te beginnen bleef hij geduldig aan tafel zitten toen we op onze pannenkoeken moesten wachten. Ongekend! Meestal wendt hij zich namelijk met een ruk van tafel en wil hij niks anders dan rolstoelracen. En dat is op een druk terras niet bepaald handig. Wachten is voor Daan een aandachtspuntje. Zeg maar gerust een probleem. Deze keer niet. We zaten lekker in het zonnetje en hij genoot zowaar van de mensen en kinderen om hem heen. Gelukkig zag hij de starende blikken niet. Wij wel, maar we negeerden ze. Dat talent beheersen wij inmiddels tot in de puntjes.

Oren met stroop
Tegen twaalf uur konden we eten. Uitstekend, die tijd paste precies in Daans ritme voor lunchtijd. "Papa ik vin stroop lekker.". Dus smeerde Paul Daans pannenkoek vol stroop. Intussen werd het steeds drukker op het terras. Het lawaai werd Daan teveel. Zijn handen gingen naar zijn oren om de geluiden buiten te sluiten. Hij smeerde zijn oren vol met stroop. Snel zette ik zijn oorbeschermers op. Dat hielp. Zijn pannenkoek verdween binnen enkele minuten. Wij noemen onze puber zonder bodem tegenwoordig ook wel ‘kliko’. Hij at nog een deel van mijn pannenkoek op en toen was het goed. Gijs vermaakte zich in de speeltuin en we deden we nog een rondje mini dierenpark. Toen vond Daan het duidelijk genoeg geweest en laadden we ons gezin weer in de auto. Eenmaal terug was Daan blij om weer 'thuis' te zijn. Hij reed linea recta naar radio 3FM op zijn kamer. Wij lieten hem na een snelle zoen lekker gaan. Tuften op ons gemakje naar huis en zaten de hele middag ontspannen in de zon. Die ‘heilige dagen’ zijn nog steeds goed voor ons. Volgende maand ben ik jarig. Ik verheug me er nu al op!