Deze week plaatste KRO NCRV op wereldgehandicaptendag enkele fragmenten van ‘Zorg om Daan’ op hun Facebookpagina. Het filmpje duurde nog geen minuut, maar toen Daan in beeld kwam dacht ik ‘oh jongen, wat ben jij toch ontzettend veranderd.’ Hoewel Daan echt al wel een poosje puberde toen hij twee jaar geleden verhuisde is hij nu voor de volle honderd procent puber. Zijn mannelijke kaaklijn, lange mannenlijf, schoenmaat vierenveertig en baardhaar zijn voor iedereen zichtbaar. Maar ook innerlijk is hij sterk veranderd. Waar Paul en ik ons kind voorheen het beste kenden en feilloos konden voorspellen hoe Daan ergens op zou reageren… ook dat is voorbij. De handleiding over Daan die ik ooit maakte is inmiddels gedateerd. Klopt voor een groot deel niet meer, want onze Daan is letterlijk en figuurlijk gegroeid. Hij vindt dingen leuk waarvan hij voorheen op tilt sloeg. En eet dingen die hij voorheen resoluut weigerde. In dat opzicht verrast hij ons steeds weer. Daan zoekt en vindt zijn eigen weg in zijn nieuwe leven. Hoe afhankelijk hij ook is, toch heeft hij zich voor een deel losgemaakt van ons. Vindt het fijn als we komen, maar ook prima als we weer weggaan. Het maakt dat zijn knellende greep rond mijn hals grotendeels verdwenen is. Gaat het even minder goed met Daan dan is die greep in een split second terug, maar voor vijfennegentig procent van de tijd is hij weg. De ruimte die daardoor ontstaat is goed voor ons allebei.
Pubers onder elkaar
Vorige week kreeg ik deze app: ‘Daan had weer een prima dag. Vanavond is hij wezen buurten bij de Jeugdzorg groepen. Bijna een uur heeft hij met de jongens en meiden gekletst over van alles en nog wat. Af en toe is hij stil en kijkt om zich heen. Andere momenten is hij actief aan het kletsen en zoekt hij bekende begeleiders en jongeren op. Superleuk om te zien, interacties tussen de pubers van allerlei niveaus.’ Ik liet het berichtje aan Paul lezen. We werden er blij van, maar een uur gekletst? Dat lukt ons niet eens! Dus vroegen we waar Daan nou toch een uur over gepraat had met de andere pubers. We hoorden dat één van de jongeren een aquarium had gekregen met een paar visjes. Daan vindt vissen leuk om naar te kijken. En er brandt vaak een mooi lampje in het aquarium waardoor hij het contrast goed kan zien. Bovendien is Daan weg van een Bert en Ernie sketch met de naam ‘visje visje’. Dat schept een band. Daan maakt geen onderscheid tussen een echt visje en een ‘Bert en Ernie visje’. Het is fijn om te horen dat de andere pubers hem erbij betrekken. En dat Daan het fijn vindt om bij andere pubers te zijn.
Perfecte hangjongere
Dat Daan graag bij jongeren van zijn leeftijd is bleek dit jaar al eerder. Op het erf van de Zorgboerderij staat een bankje. In hun vrije tijd hangen de jongeren van de Jeugdzorggroepen daar rond. Dat bankje staat vlakbij Daans slaapkamerraam. Als de jongeren er rondhangen zet Daans begeleider zijn raam open waarna Daan bijdraagt aan de sfeer door zijn radio 3FM snoeihard aan te zetten. Verder is hij de perfecte hangjongere. Daan heeft geen brommer. Hij drinkt geen alcohol, óók niet als hij achttien wordt, dat zou een fatale combinatie met zijn epilepsiemedicatie zijn. Oké, misschien schreeuwt hij een keertje, maar da’s echt minimaal. Daan kan wel heel hard lachen maar dat vinden mensen altijd gezellig. Verder geeft Daan zijn rommel altijd aan iemand anders. Dat heb ik hem geleerd omdat ik niet wil dat hij dingen op de grond gooit. Bovendien hangt hij op een erf in het buitengebied van Twente. Lekker rustig. Voor hem en voor de omgeving. Vernielen? Hm nou ja hij kan wel heel hard rolstoel rijden. Dus her en der een deukje in een kozijn of de kalk van de muur… dat kan. Maar alles bij elkaar genomen vind ik hem de perfecte hangjongere. Welke moeder kan dat nou zeggen? Ik denk serieus dat ik de eerste moeder ben die trots op haar hangjongere is.
En zo tegen half acht ’s avonds, als mijn puber moe wordt, vervalt hij in zijn oude, lagere niveau. Dat voelt veilig. Als het bijna bedtijd is, kijkt mijn eigen hangjongere nog een filmpje op YouTube. ‘Visje visje’ van Bert en Ernie….