Geldverspilling

b2ap3_thumbnail_Flintstones.jpg

Er valt een brief in de bus voor de heer D.B.A. Wolfkamp. Voor Daan dus. Alweer voor Daan. Je wilt niet weten hoeveel post wij van bedrijven en instanties krijgen die voor Daan of de ouders van Daan is bestemd. De afzender is het bedrijf dat voor de gemeente onze voorzieningen levert. Als wij bijvoorbeeld een aanvraag voor een rolstoel doen bij de gemeente bekijken zij welke aanpassingen Daan precies nodig heeft. Een paar jaar geleden hadden wij enorme problemen met dit bedrijf omdat zo’n beetje alles mis ging met de voorzieningen die Daan via hen kreeg. Maar na mijn klachtenbrief van vijf A viertjes gaat het met hun service een stuk beter moet ik eerlijk zeggen. Tot nu toe tenminste.

De brief dus. Er zit iets hards in de envelop. Ik maak hem open en tot mijn verbazing rolt er een geel nummerbordje uit. Je weet wel, zo’n verzekeringsplaatje dat je op scooters en brommers ziet. In de envelop zit ook een groene kaart van een verzekeringsmaatschappij en een brief. Ik begrijp het niet, waarvoor heeft Daan nou een verzekeringsplaatje nodig? Ik lees de brief. Er staat in dat wij dit kaartje krijgen voor het motorvoertuig dat Daan gebruikt. Tjonge, zie je het voor je. Mijn lichamelijk en verstandelijk gehandicapte slechtziende zoon op de openbare weg met een motorvoertuig. Levensgevaarlijk en onverantwoord. Ik zou het niet in mijn hoofd halen. Stoere maatschappij die dat wil verzekeren! Maar op de groene kaart staat toch echt dat Daan een scootmobiel in bezit heeft. Een echte authentieke Permobil om precies te zijn. Geen idee hoe die eruit ziet. Die Permobil hebben wij niet. Nooit aangevraagd ook. Ons enige hulpmiddel voor Daan dat niet uitsluitend op spierkracht werkt is de tandem met elektrische ondersteuning. Met Daan erop gaan wij daarmee niet harder dan een kilometertje of twintig per uur. Lijkt me toch niet dat we daarvoor een verzekeringsplaatje nodig hebben.

Tussen de middag belt Paul. Dat doet hij regelmatig als hij kan. Even kletsen en vragen of er nog bijzondere dingen zijn gebeurd. Ik vertel over de brief en de Permobil. Paul begrijpt er ook niets van. Als hij thuiskomt laat ik hem de brief en het verzekeringsplaatje zien. Hij geeft een echte mannenreactie. “Ik heb even gegoogled op die Permobil” zegt hij, “maar dat is een stoer dingetje hoor, die wil ik best hebben! Daar gebruik ik onderdelen van om een autootje voor Daan te bouwen om mee in de tuin te crossen.” Ik krijg visioenen van een soort Flintstones auto en schiet in de lach. Paul zou het nog doen ook, hij is er gek genoeg voor.

Als we uitgelachen zijn vragen we ons af hoe we hier nou weer vanaf komen. Ik wil gewoon geen voorziening op onze naam die we niet hebben. Voor hetzelfde geld krijgen we op termijn een brief dat we die Permobil weer in moeten leveren. Ja hoor, iets inleveren dat we niet hebben! Ik heb geen zin in gedoe en zet op mijn lijstje dat ik er zo snel mogelijk over ga bellen. Nog voor ik dat heb kunnen doen krijgen we de volgende dag een brief van de verzekeringsmaatschappij. Er is een fout gemaakt en die zal zo snel mogelijk hersteld worden. Nou gelukkig, ze hebben het zelf al ontdekt. Hoef ik er niet meer achteraan. Dat scheelt weer veel tijd en gedoe.

Maar helaas. De fout is niet hersteld. Een kleine week later ontvangen wij….. een nieuwe groene kaart. Het enige verschil met de vorige is dat het woord Permobil er niet meer op staat. Het hokje met het soort voorziening is nu blanco. Ook gek. We mogen zeker zelf bedenken wat we verzekerd willen hebben op kosten van de gemeente? Er zit nog een briefje bij de groene kaart waarop staat dat het toch echt allemaal klopt. Ik kan het niet meer volgen en bel de gemeente. Ik zal jullie het hele verhaal besparen, maar het komt erop neer dat de gemeente een vast bedrag betaalt voor het leveren van voorzieningen. Dit bedrag is inclusief een verzekering voor voorzieningen, ook al is die verzekering helemaal niet nodig. Het advies dat ik van de gemeente krijg is om het verzekeringsplaatje en de groene kaart maar gewoon in een la te leggen… Niet te geloven! Gemeenschapsgeld uitgeven aan verzekeringen die niet nodig zijn! Ik doe aan de telefoon mijn best om de gemeente aan het verstand te peuteren dat dit niet klopt, maar ik kan net zo goed tegen de Chinese muur praten. Het lukt niet. Met een zucht beëindig ik het gesprek.

Verspilling in de zorg. In de afgelopen elf jaar heb ik het al zo vaak gezien en meegemaakt. Ik word er moedeloos van en erger mij eraan. Ondertussen hoor ik in de kranten en op het journaal steeds dezelfde echo: “de kosten voor de zorg rijzen de pan uit”. Goh, hoe zou dat nou toch komen…..??