Bucket list

Ik weet best wat een bucket list is, maar voor de volledige omschrijving heb ik toch maar even gegoogled. Jazeker, ik doe zo af en toe wat research voor mijn blog, want het moet natuurlijk allemaal wel kloppen wat je hier leest. Goed, daar gaat 'ie. "Een bucket list is een lijst met alles wat je wilt bereiken en wilt doen, al je dromen, alle plaatsen en landen die je wilt bezoeken, alles wat je wilt leren, iedereen die je wilt ontmoeten etc. Want als je jezelf geen doelen stelt en geen uitdagingen geeft kan het leven aan je voorbij schieten. Je zou kunnen zeggen dat je als het ware alle hoogtepunten uit je leven alvast vooruit plant. Hoe groter je bucket list hoe beter dus". Dat staat er. Hmm juist. Ik krijg een beetje de kriebels van deze omschrijving want die geeft mensen de illusie dat ze hun leven volkomen in eigen hand hebben. Hoogtepunten alvast vooruit plannen.... Ik moet ineens denken aan die tekst van John Lennon ""Life is what happens to you, while you're busy making other plans." Hoe waar is dat! Het is absoluut fijn om plannen te maken en dromen te hebben, maar het leven heb je nooit in eigen hand. Zo werkt het gewoon niet. Had ik voor we Daan kregen dan helemaal geen bucket list? Jawel, een kleintje. Paul en ik wilden heel graag een keer met een camper door Australië en Nieuw Zeeland trekken. Verder wilde ik graag mijn deeltijd HBO opleiding goed afronden en daarna de functie invullen die mijn werkgever mij in het vooruitzicht had gesteld. Een baan die precies bij mij paste. Meer wensen had ik niet. Die HBO opleiding heb ik gehaald, maar het krijgen van een ernstig gehandicapt kind stond bepaald niet op mijn bucket list. En alles wat ik daardoor in mijn leven geleerd heb ook niet. Toch is het gebeurd. Pats boem, volkomen onverwacht en ik heb niets kunnen doen om het te voorkomen. Daan kwam zeven weken te vroeg en ons leven werd vanaf dat moment in alle opzichten geregeerd. We raakten gevangen in een kooi van constante zorg en een constante stortbui aan afspraken met artsen en therapeuten. Weg bucket list, want elke ruimte voor onszelf, onze dromen en wensen verdween in de chaos die ons leven toen werd. Onze bucket list ging "back to basic". Dat betekende bijvoorbeeld ons huwelijk goed houden, samen genieten van kleine dingen en een hecht gezin vormen. Niet zo spannend misschien, maar voor veel mensen al best moeilijk. And guess what, ondanks alles hebben wij die doelen toch maar gehaald. Daarnaast heeft Daan mij veel gebracht in de zin dat zijn komst mij heeft veranderd tot degene die ik nu ben. Door Daan heb ik ervaren en geleerd waar het leven in essentie om gaat; liefde, zorg en respect voor elkaar. Misschien klinkt dat zweverig maar zo zie ik het. Ik hecht geen enkele waarde aan alles wat met buitenkant en imago te maken heeft. Mensen maken op mij geen indruk door een knap uiterlijk, dure merkkleding, een kekke auto van een klinkend merk of een geweldige carrière. Dat is niet omdat ik ze het niet gun, maar omdat het niets zegt over de mens die ze zijn. Ik prik er dwars doorheen. Terug naar mijn bucket list. Daar staan nog steeds veel dingen op die voor anderen heel gewoon zijn. Dus niet zoiets als een wereldreis naar Verweggistan, een dik betaalde baan of een ontmoeting met belangrijke mensen. Op mijn bucket list staan meer dingen zoals leuk werk vinden dat bij mij past (lees: eindelijk weer iets voor mezelf), het geld en de tijd hebben om onze tuin helemaal af te maken en last but not least wil ik zo heel graag een weekje vakantie waarin ik helemaal tot rust kom. Geen klinkende lijst maar hé, met een zorgintensief kind zijn dit voor mij dingen die niet zo eenvoudig zijn, laat staan vanzelfsprekend. Dus staan ze op mijn wensenlijst. Komende zomer hoop ik er eentje uit te laten komen. Dan logeert Daan anderhalve week op de zorgboerderij en gaan wij voor het eerst alleen met Gijs op vakantie. Dat geeft absoluut een heel dubbel gevoel maar ik kijk er toch heel erg naar uit. Pas geleden heb ik geboekt. Ik hoefde niet te kijken naar rolstoeltoegankelijkheid, voorzieningen die we nodig hebben in de zorg voor Daan en de mogelijkheden om hem bezig te kunnen houden. Daan regeert niet meer onze vakantie. Ik hoefde alleen maar te kijken naar onze eigen wensen: voor Gijs een plek waar hij veel buiten kan spelen met andere kinderen, liefst op een boerderij. En voor ons? Een kleinschalige plek met rust en privacy zonder lange reistijd. Ik heb hem gevonden die vakantieplek en Gijs was direct razend enthousiast. Wij gaan een weekje naar een boerderij aan de Waal met hooguit tien tenten, veel kinderen en een speelschuur met strobalen. We kunnen koken op ons eigen hout gestookte kacheltje of boven ons kampvuur en Gijs mag helpen op de boerderij. Ik zie het helemaal voor me. Gijs heerlijk buiten spelend terwijl Paul en ik niet veel meer doen dan praten, koffie drinken en een boek lezen. Hoe eenvoudig ook, dat is wat we nu het liefste willen. Gewoon ademhalen en aan elkaar toekomen. Kan ik toch weer iets doorstrepen op mijn bucket list. En eerlijk is eerlijk, uit gewoonte keek ik toch nog even. Nee, het is daar absoluut niet rolstoeltoegankelijk...