Geachte meneer of mevrouw Menzis,

Onze zoon Daan werd zeven weken te vroeg geboren en heeft hersenschade opgelopen als gevolg van zuurstoftekort. Daardoor is Daan spastisch (rolstoelafhankelijk), slechtziend (hij ziet 20%), heeft hij een ernstige vorm van epilepsie en is hij ernstig verstandelijk beperkt. Daan is dertien jaar, maar functioneert op een ontwikkelingsniveau van tussen de twee en drie jaar. Daan heeft vierentwintig uur per dag zorg en toezicht nodig en woont volledig thuis. U begrijpt hopelijk dat dat een enorme belasting is. Ter toelichting daarop het volgende. Daan kan drie dingen zelfstandig: zijn eigen brood opeten als wij dat in stukjes voor hem klaarzetten, zijn eigen beker leeg drinken als wij die voor hem klaarmaken en hij kan rolstoel rijden in zijn handbewogen rolstoel. Daan is verder in geen enkel opzicht zelfredzaam. Daan is dus een kwetsbaar kind dat levenslang afhankelijk is en blijft van zorg in de breedste zin van het woord. Afhankelijk van ons, zijn ouders, maar ook van u als Zorgverzekeraar. Wij nemen de zorg voor Daan en onze verantwoordelijkheid daarin zeer serieus. Deze brief schrijf ik omdat ik hoop dat u dat ook gaat doen…. In mei van dit jaar vroegen wij voor Daan namelijk het loophulpmiddel Crossrunner bij u aan want Daans huidige loophulpmiddel dat u jaren geleden aan hem in bruikleen gaf voldoet niet meer. Daan is er uitgegroeid (dat doen kinderen nu eenmaal). Bovendien is hij in de pubertijd beland en krijgt hij andere behoeften. Net als “gewone” pubers, begrijpt u wel. Daan wil graag meer ondernemen en meer “zelf doen”. Dat is gezien de aard en de ernst van zijn beperkingen nogal een moeilijk dingetje. Kwaliteit van leven is voor elk kind belangrijk, daar bent u het vast mee eens. Ook voor Daan, JUIST voor Daan. De Crossrunner kan daaraan voor Daan een wezenlijke bijdrage leveren. Daan probeerde de Crossrunner een aantal keren uit tijdens fysiotherapie en we zagen hem opbloeien. De Crossrunner levert Daan de mogelijkheid tot meer integratie en mee kunnen doen, verbetering van zijn conditie, een stuk uitdaging en het kwijtraken van zijn energie. Dat voorkomt bij hem frustratiegedrag. Zowel voor Daan als voor ons heel fijn. Er bestaat geen geschikt alternatief loophulpmiddel dat Daan dezelfde mogelijkheden biedt. Daarom vroegen wij de Crossrunner bij u aan. Ik heb eerst met u gebeld om de situatie uit te leggen. Daarna diende ik onze goed onderbouwde aanvraag in met daarbij een inhoudelijke brief van Daans revalidatiearts en zijn fysiotherapeut van het revalidatiecentrum. Kundige en professionele mensen die Daan al dertien jaar kennen en als geen ander weten wat goed voor hem is.  Het mocht niet baten. U wees onze aanvraag zonder enige inhoudelijke beoordeling af. Reden: de Crossrunner staat niet op uw standaard vergoedingenlijstje. Punt. Verder verwees u ons door naar de gemeente want de Crossrunner zou volgens u uitsluitend een sporthulpmiddel zijn. Ten eerste is dat niet waar en ten tweede deed dat pijn. Want weet u, Daan kan de Crossrunner niet eens gebruiken als sporthulpmiddel omdat zijn verstandelijke ontwikkeling van zo’n laag niveau is dat hij niet in staat is om lid te zijn van een sportvereniging. Hij zou er niets van begrijpen….. Uw afwijzingsgrond is dus onterecht en bovendien voor ons als ouders ook uitermate confronterend en kwetsend. Voor Daan is de Crossrunner slechts een loophulpmiddel. Daarom tekenden wij bezwaar aan. U wees ons opnieuw af. Wij dienden een klacht in. U wees ons opnieuw af. Telkens weer met één en hetzelfde antwoord: : “wij blijven bij ons besluit om de Crossrunner niet te vergoeden.” Kunnen en willen zijn twee heel verschillende dingen meneer of mevrouw Menzis. Wij voelen ons door deze reactie van u absoluut niet serieus genomen. Hoe zeer u vervreemd bent van uw verzekerden bleek wel uit het telefoontje dat wij deze week kregen van uw klantenservice met de vraag “of wij tevreden waren over de afhandeling van onze klacht?” Nou wat denkt u zelf? Natuurlijk niet! Misschien beschouwt u mij als een ontevreden moeder die haar zin niet krijgt. Dat ben ik niet. Ik ben slechts een moeder die knokt voor het welzijn van haar kind. Omdat hij dat zelf namelijk niet kan. En ook nooit zal kunnen. Daan is niet weerbaar. Juist daarom moet ik het wel zijn. Ik vind dat u Daan met uw afwijzing ernstig tekort doet. Daarmee ontneemt u Daan een stuk kwaliteit van leven. Iets dat voor hem al zo moeilijk te realiseren is. U heeft de mens Daan achter zijn polis nummer totaal niet in beeld. U levert geen goede kwaliteit van zorg aan ons kind terwijl u daarvoor wel verantwoordelijk bent. Zowel u als wij hebben te dealen met Daans complexe beperkingen. Daans handicap houdt geen rekening met de lijstjes van Menzis….. Juist de combinatie van Daans beperkingen maakt het vinden van een goed loophulpmiddel zo moeilijk! Het enige dat wij u gevraagd hebben is om zorgvuldig en serieus te kijken naar onze inhoudelijke aanvraag. Meer niet. Zelfs dat was dus al teveel gevraagd. En dus mondt onze eenvoudige aanvraag uit in een soort gevecht. Een gevecht dat ik helemaal niet wil, weet u dat. Ik ben namelijk al zo moe. Een gevecht waarbij ik David ben en u Goliath. Dus is het een oneerlijke strijd. Maar ik geef niet op. Ik ben nogal een hardnekkig type weet u. Helaas ben ik dat noodgedwongen geworden omdat krijgen wat Daan nodig heeft binnen Zorgland bepaald niet vanzelfsprekend is. Na een jaartje of dertien weet ik heus waar ik over praat. Binnenkort hebben wij een passing met een door u aangewezen objectieve professional die u adviseert. Met die passing moeten we aantonen dat de Crossrunner voor Daan het enige hulpmiddel is dat werkt. Dat weten wij natuurlijk allang, maar goed u wilt bewijs. Ook al zou deze objectieve professional u adviseren om de Crossrunner wel te vergoeden, dan garandeert ons dat nog niets heb ik al gehoord. Blijkbaar neemt u hun advies ook niet altijd serieus? Hoe dan ook, in dat geval zal onze Rechtsbijstandsverzekering deze strijd van ons overnemen. Dan weet u dat alvast. Ik hoop overigens dat het niet zover hoeft te komen. Wij vroegen de Crossrunner aan in mei. Inmiddels is het al november en zijn we nog geen stap verder. Daarom nodig ik u uit voor een kop koffie bij ons aan de keukentafel. Dan kunt u Daan eens zien. Hopelijk worden uw ogen dan geopend. Het lijkt me weleens tijd worden voor een goed gesprek.

Met vriendelijke groet (want beleefd blijf ik altijd),

Jacomien Wolfkamp