Ik kom uit het oosten van het land. Dat kun je horen, al is mijn accent stukken minder dan vroeger. Ooit werkte ik in de regio Utrecht en daar werden regelmatig grapjes gemaakt over mijn toen nog behoorlijke accent. Ik vond en vind dat vooral flauw en ik begrijp nog steeds niet waarom dat soort grapjes nooit gemaakt worden over mensen met een Amsterdams accent. Maar dat terzijde.
Een accent uit het oosten wordt om voor mij onduidelijke redenen vaak geassocieerd met "boer". Alsof er achter de stad Utrecht geen steden meer bestaan en hier sprake is van een of ander achtergebleven gebied. Dat is nog tot daaraan toe, maar het woord boer schijnt in de optiek van sommigen hetzelfde te betekenen als dom en daar begrijp ik niets van. Boeren zijn namelijk geen domme mensen. Boeren zijn gewoon agrarische ondernemers met een opleiding. Om zo'n agrarisch bedrijf te runnen moet je kennis in huis hebben. Bovendien bestaat er zoiets als "boerenwijsheid". Dat is een combinatie van wijsheid, humor en logisch nadenken die mij erg aanspreekt. Ook al ben ik niet opgegroeid op een boerderij, die boerenwijsheid heb ik toch maar mooi meegenomen uit deze regio. Logisch nadenken ligt mij. Dat moet ook wel met een kind als Daan want eigenlijk run ik hier thuis een soort zorgbedrijf. Ik doe er dus mijn voordeel mee.
Gisteren kreeg ik een nieuwsbrief over de zorg. Vooruitlopend op alle veranderingen in de regels is er een onderzoek gedaan onder bijna zesduizend mensen met een beperking. Een van de conclusies is dat chronisch zieken, ouderen en gehandicapten voor ondersteuning niet goed om hulp durven te vragen bij buren of familie. Verder schrijven ze dat mensen met een verstandelijke beperking of een psychiatrische beperking het meest kwetsbaar zijn. Ze durven nog minder dan anderen om hulp te vragen en ze hebben het minst het gevoel dat ze meetellen in de maatschappij. De onderzoekers adviseren de politiek. Ze waarschuwen voor het overschatten van de mogelijkheden dat mensen het ontbreken van zorg kunnen oplossen in eigen kring.
Nou ja, in deze nieuwsbrief staat voor mij geen nieuws. Als je niet zelfredzaam kunt zijn is dat naar en confronterend, niemand wil afhankelijk zijn. Natuurlijk vragen mensen niet makkelijk om hulp bij buren of familie, zeker niet als het om zeer persoonlijke dingen gaat als wassen of naar de wc gaan. Daar kan ik me alles bij voorstellen, ik moet er niet aan denken. En ja, natuurlijk zijn mensen met een verstandelijke beperking kwetsbaar. Zij kunnen zelf niet vragen om hulp omdat ze niet weten wat ze nodig hebben. Ik ben verantwoordelijk voor Daan en zou dat namens hem moeten doen. Maar ik zie mezelf ook geen buren of familie vragen om Daan te verzorgen. Dat kan ik gewoon niet maken. Lang niet iedereen kan dat en lang niet iedereen wil dat. Zie je het voor je? "Oh ja buurvrouw, wil je Daan even op de wc zetten om te oefenen en denk je eraan dat je de goede luier pakt? Kijk eerst even het filmpje over hoe je hem uit zijn rolstoel haalt, anders valt hij. Verder, let er ook nog even op dat zijn kniekousen glad zitten want anders krijgt hij drukplekken onder zijn spalken. In Daans map vind je alles over de volgorde van zijn medicijnen en oh ja, als hij een epilepsieaanval krijgt gewoon even die speciale neusspray daarna 112 bellen en eventueel extra zuurstof geven".
Voor mij dus geen nieuws in de nieuwsbrief. De conclusies zijn zo logisch als wat. Toch had ik gehoopt dat die conclusies ook al bekend zouden zijn bij de mensen die de regels bepalen. Ik gebruik mijn boerenwijsheid. Er klopt iets niet in de volgorde. We gaan éérst ingrijpende maatregelen nemen en daarna gaan we vragen of mensen de gevolgen daarvan wel kunnen opvangen. Boerenwijsheid is logisch nadenken. Dat betekent eerst weten hoe de praktijk van kwetsbare mensen eruit ziet en dan pas de regels veranderen. Houd op met zinloze onderzoeken achteraf. Ik pleit voor meer boerenwijsheid in de politiek.