Rare vakantie

De zomervakantie zit erop voor ons. “Waar zijn jullie geweest?” vragen de meeste mensen. Alsof dat het belangrijkste is. Volgens mij gaat het erom of je het fijn gehad hebt samen, ongeacht waar je geweest bent. Hebben wij het fijn gehad? Ja! Wij hebben genoten. Hoewel het weer eens helemaal anders liep dan we gedacht hadden. Wij Wolfjes hebben een abonnement op rare dingen en dat abonnement is na de verhuizing van Daan gewoon verlengd. Zonder einddatum. Oké onze vakantie dus. Half juli reden we met onze auto tot de nok toe vol naar een camping in het Twente van Daan. We kampeerden in Mander, vlak aan de grens op de camping van boer Frans. Het levensmotto van Frans is “geniet en haast je niet.” Vind ik een uitstekend uitgangspunt voor vakantie. Frans heeft een camping in Twentse sfeer. Gezellige, hartelijke mensen met een heerlijke humor waarbij ik me thuis voel. Op de kleine camping stonden we op een groot rustig veld. Middenin een enorme vijver met wel duizend goudvissen. In de toiletgebouwen klonk radio Continu uit de speakers. Een mij volkomen onbekende zender met vooral piratenmuziek en een jingle die ik inmiddels kan dromen: “Radio Continúúú, altijd gezellig!” Nou is piratenmuziek bepaald niet aan mij besteed, maar in vakantiesfeer zag ik de humor er van in. Regelmatig kwam ik gezellig zwaaiend en dansend de douche uit gehuppeld. Gijs schaamde zich natuurlijk voor zijn rare moeder, maar Paul lachte erom. Hij kan er ook wat van en kent mij langer dan vandaag. Binnen twee weken was ik drastisch bijgeschoold in de piratenmuziek. Je weet tenslotte maar nooit waar dat goed voor is. Onze vakantie was eenvoudig maar fijn. En wat een geluk, de mooiste twee weken van deze zomer waren speciaal voor ons gereserveerd! Gijs vond vriendjes op de camping, speelde in de speciale kindercaravan en reed af en aan op de skelters. Ook was hij vaak te vinden op het erf van boer Frans. Daar viel altijd wat te beleven. Bij Frans in de werkplaats was het net als bij papa in de schuur. Een soort mini bouwmarkt, een walhalla voor kleine klussers. Gijs mocht samen met boer Frans de tractor besturen. Prachtig om te zien. Het toppunt was de dag dat Frans een groot bouwzeil achter de tractor knoopte waar de kinderen op mochten zitten. Eerst zoefden ze over het campinggras maar ineens zeilde Gijs volkomen onverwacht door het water van de grote vijver. Er glipten massa’s goudvissen door zijn korte broek. Ik griezelde ervan maar Gijs bleef lachen, mijn held. Deze eerste vakantie na Daans verhuizing wilden we regelmatig bij Daan op bezoek. Daarom hadden we bewust gekozen voor een camping dichtbij Daan, het was maar zes kilometer. Op een middag fietsten we naar Daan om gezellig langs te gaan, maar dat zag Daan toch even anders. Met ons bezoek fietsten we letterlijk dwars door zijn programma heen. Bovendien zat hij helemaal niet te wachten op belangstellende ouders omdat hij moe was van het zwemmen die dag. Daan mopperde en was boos op ons. Ik begreep hem wel. Daan is Daan en zijn hersens werken nou eenmaal anders dan die van ons. Dus pasten we ons aan en kwamen gewoon op de vertrouwde zondag. Net als altijd. Dat vond Daan wel fijn. Net als altijd. We hebben deze vakantie ook nog hele andere dingen gedaan in Mander. Sinds een paar maanden had Paul het steeds minder naar zijn zin op zijn werk. Hij zei er niet veel over, maar ik zag en merkte het aan hem. Na een akelig akkefietje was hij er echt helemaal klaar mee. “Oké” zei ik op een avond toen we het er over hadden. “Je bent vierenvijftig, als je weg wilt moet je het nu doen! Het kan nu ook want je hoeft geen rekening meer te houden met Daan. Dus wat houdt je tegen?” Paul was er snel uit. De volgende dag vertrok hij naar zijn werk en schoof ik een dagje achter de pc om zijn CV op LinkedIn te plaatsen. Het kostte me een paar uur om zijn waslijst aan opleidingen en werkervaring in te vullen. Uiteindelijk stond het er: “Milieu inspecteur, gespecialiseerd in asbest en complexe agrarische bedrijven.” Solliciteren was niet nodig want vanaf het moment dat Pauls CV online stond gebeurde er iets bijzonders. Binnen anderhalve week werd hij minstens zes keer benaderd. Door detacheringsbureaus, door headhunters, door bedrijven. Wat heerlijk om te merken dat hij zo goed in de markt ligt! In no time had hij twee sollicitatiegesprekken. Het eerste bedrijf wilde Paul direct aannemen. Half augustus zou hij een arbeidsvoorwaardengesprek hebben. Top! Ook het tweede bedrijf was positief over de kennismaking en wilde een tweede gesprek over de inhoud. Dat gesprek bleek met een bekende te zijn, iemand met wie Paul ooit had samengewerkt. Goed gevoel. En deze functie was nog leuker dan de eerste. De man met wie Paul over de inhoud zou spreken was op vakantie en zou pas terug komen als wij weg waren. Normaal laten wij zoveel mogelijk thuis als we op vakantie gaan. Deze keer nam Paul zijn tablet en mobiele telefoon mee om bereikbaar te zijn. Na enkele dagen kreeg hij een mailtje om een afspraak te maken. Paul belde direct. “We zijn nu op vakantie, maar we kunnen gewoon iets afspreken hoor” zei hij. “Waar zitten jullie dan?” “Eh nou op een camping in Twente, vlakbij de Duitse grens.” “Oh daar kom ik in de buurt.” Lang verhaal kort, twee dagen later was het gesprek.... op de camping!! Zie je het voor je? Daar ging Paul. Niks nette broek en overhemd. Gewoon lekker als zichzelf in T-shirt en spijkerbroek op zijn Meindls bergschoenen. Met een thermosfles vers gezette koffie onder de arm op weg naar een sollicitatiegesprek op de camping. Hilarisch vond ik het. Intussen was Gijs bij een campingvriendje en las ik een boek. Tweeëneenhalf uur later was de kogel door de kerk, inclusief arbeidsvoorwaarden. Binnen een paar weken scoorde Paul zijn tweede nieuwe baan! Wat een dag. We gingen ’s avonds uitgebreid uit eten om het te vieren. Op één september begint hij en heeft er hartstikke veel zin in. En ik? ik gun het hem zo ontzettend en ben razend trots op hem. Hoezo leeftijdsdiscriminiatie, hoezo moeilijke arbeidsmarkt? Hij flikt het toch maar even op zijn vierenvijftigste. Weerman Gerrit Hiemstra vertelde deze week dat “het officieel een teleurstellende zomer is.” Kan zijn Gerrit, maar voor ons scheen de zon!