Jarig

Ik had de hele week al een onrustig gevoel. Ik probeerde het van me af te schudden, zocht afleiding, probeerde het te negeren maar als een boomerang kwam het gevoel steeds terug. Ik hoefde me niet af te vragen waar het vandaan kwam want dat wist ik best. Daans verjaardag naderde en elk jaar weer geeft me dat een dubbel gevoel. Om er vanaf te komen liet ik mijn gevoel maar even toe. Ik droomde weg over wat had kunnen zijn. Twaalf jaar is Daan geworden, wat een mijlpaal. Groep acht, het laatste jaar op de basisschool. De Cito toets zit erop met een VWO advies. Zijn verjaardag is een spannend groot feest, mijn zoon een grote stoere puber. Iedereen is trots op hem en hij krijgt mooie cadeaus die passen bij zijn nieuwe levensfase. Als klap op de vuurpijl geeft hij een grote fuif voor zijn vrienden en vriendinnen. De deuren naar de mogelijkheden voor zijn toekomst openen zich steeds verder.... De werkelijkheid is anders. Daans verjaardag is net zo anders. Elk jaar wordt het gat tussen wat is en wat had kunnen zijn groter en die confrontatie blijft pijn doen. Daar kan ik niet omheen. Maar mijn dubbele gevoel zit me ook in de weg en daarom doe ik iets waar ik heel goed in geworden ben. Ik spreek mezelf streng toe. Een verjaardag vieren kan alleen met een vrolijke gezellige moeder. Al is zijn verjaardag net zo anders als hij zelf, ook voor Daan, juist voor Daan moet het feest zijn.

Ik kijk terug. Ook Daan maakte nieuwe ontwikkelingen door al zijn de stapjes zoveel kleiner en voor anderen soms niet eens zichtbaar. Maar ze zijn er. Daan vond jarig zijn jarenlang geen feest. Met zijn angstige ogen zocht hij dan veiligheid bij mij, niet begrijpend wat jarig zijn betekende. Toch vierden we het elk jaar, gewoon omdat het voor mij ondenkbaar was om het niet te vieren. Paul en ik pakten zijn cadeautjes uit. eerst omdat hij dat zelf niet kon, later omdat Daan cadeautjes uitpakken het helemaal niet leuk vond. Er is gelukkig veel veranderd. Sinds een paar jaar vindt Daan het heerlijk om jarig te zijn. Hij geniet van de aandacht. Zijn cadeautjes zijn elk jaar een beetje hetzelfde gebleven maar nu vindt hij het leuk om ze uit te pakken.

Vrijdag was hij jarig. De voorpret begon al op donderdag en Daan vond het prachtig.
's Middags hingen we samen met Daan en Gijs de slingers op en 's avonds maakten Paul en ik de traktaties voor op school en in de taxi. Geen achteloos los zakje chips wat ik zo vaak tegenkom, maar een echte traktatie. We vouwden gekleurd papier in de vorm van een frietzak met "echte" patatchips en een geel schuimpje als "mayonaise". Op de puntzak schreven we "Hoera, Daan twaalf jaar!". Met doorzichtige folie er omheen en vrolijke strikken zag het er geweldig uit. Vrijdagochtend verzuchtte Daan "ik ben jarig vandaag". Ik knuffelde en zoende hem helemaal plat. Daarna kwam het vaste ochtendritueel en trots verdween hij met zijn traktaties in de taxi. Op school had Daan zijn eigen feestje en werd flink verwend. Toen hij weer thuis kwam was het eindelijk tijd voor onze cadeautjes. Gijs hield de pakjes vast, Daan scheurde het papier eraf en de poppen van Buurman & Buurman kwamen tevoorschijn. Daan lachte lief. "Is buurman, ik vind mooi" zei hij. Voor de allereerste keer was Daan zichtbaar blij met de cadeautjes die we voor hem hebben bedacht. Weer een nieuw stap, het ontroerde me. Ik fluisterde in Daans oor "bedank Gijs maar even". "Dankjewel voor cadeautje Gijs" zei Daan met zijn liefste glimlach. Natuurlijk mocht hij kiezen wat we gingen eten dus bakte Paul tot Daans grote vreugde een enorme stapel pannenkoeken. Zaterdag trakteerde Daan op de manege en 's avonds stopte ik hem extra lang onder de warme douche. Moe van het paardrijden zakten zijn ogen af en toe al dicht. Toen hij schoon en warm onder zijn dekbed lag zei hij lief "mama zullen morgen feestje vieren?" "Dat doen we zeker vent" zei ik en Daan lachte blij.

Vandaag is het grote feest, vandaag komen er familie en vrienden op bezoek. Dertig mensen speciaal voor Daan. Hij zal stralen door alle aandacht, zijn cadeautjes uitpakken, genieten van zijn lievelingsmuffin en zijn zakje chips tot op de bodem leeg eten. Daarna zal hij rondracen door de tuin en zal het soms lijken alsof hij de visite niet eens ziet. Het tegendeel is waar. Als ik hem vanavond in zijn bed stop zal hij mij intens blij alle namen opnoemen van de mensen die op zijn feestje geweest zijn. Die kwamen speciaal voor hem, dat beseft hij heel goed. Hij zal blij en dankbaar zijn voor de fijne dag. Mijn dubbele gevoel is vandaag ver weg. Ik ga vandaag genieten van Daans puurheid, zijn echtheid en geef mijn grote kleine man een levensgrote knuffel. Daans verjaardag is anders, maar anders kan ook mooi zijn.