Gijs

b2ap3_thumbnail_Gijs2.jpg

Vorige week werd ik aangesproken door de peuterjuf van Gijs. Ze vertelde dat Gijs een nieuw vriendje op de peuterspeelzaal heeft. Het mooie donkergekleurde jongetje is er pas sinds kort en spreekt geen woord Nederlands. Maar daar heeft Gijs geen enkel probleem mee. Hij neemt het mannetje op sleeptouw. Met handen en voeten maakt hij hem van alles duidelijk. Hij wijst hem erop dat het tijd is om iets te gaan drinken en helpt hem met zijn beker.
De peuterjuf vindt Gijs een erg sociaal kind. Dat vinden alle moeders leuk om te horen en ik natuurlijk ook. Toch vertelde de juf mij iets wat ik al weet. We praten nog even verder. Ik zeg dat het mij al vaker opgevallen is dat Gijs oog heeft voor kinderen die op een of andere manier een beetje buiten de groep vallen. Ik ben ervan overtuigd dat dit verband houdt met Daan. Gijs vindt anders zijn niet gek.
Gijs behandelt Daan als een gewone grote broer. Ze spelen, stoeien, geven kusjes en maken ruzie. Soms wordt er zelfs een tik uitgedeeld. Ik vind dat een heel gezonde ontwikkeling. Ook voor Daan. Al is Daan geen partij voor zijn kleine broertje. We houden altijd een oogje in het zeil. Daan doet van jongs af alles op armkracht en heeft een schouderpartij waar menig volwassen man jaloers op kan zijn. Hij is verschrikkelijk sterk en zou Gijs onbedoeld ernstig kunnen verwonden.
Soms is Daan een zondag weg. Dan zijn we met zijn drietjes. Voor Paul en mij is het dan heel even echt weekend. De zorg voor Daan is er een dagje niet. Dat maakt dat we uren en uren overhouden en dingen kunnen doen waar we anders niet aan toekomen. Gijs krijgt op zo’n dag alle aandacht. We ondernemen dingen met hem die met Daan erbij niet mogelijk zijn. Zo’n dag voelt altijd een beetje dubbel. Alsof we Daan wegsturen om iets leuks te kunnen doen. Toch is zo’n dag af en toe nodig. Voor ons is het goed, maar Gijs vindt het helemaal niks. Voor Gijs is ons gezin pas compleet als iedereen er is. Dus Daan ook.
Een sterk en sociaal kind. Dat is Gijs. Als hij van mij een cracker krijgt zegt hij altijd “ook een voor Daan?” Hij raapt dingen voor Daan op, kan heel goed alleen spelen en weet wanneer hij even geen aandacht moet vragen als Daan er is. En toch. Toch had ik hem liever iets minder sociaal gehad en had ik Gijs een normale jeugd gegund. Maar met een broer als Daan gaat dat ons niet lukken.
Ik probeer Gijs zoveel mogelijk gewoon het broertje van Daan te laten zijn. Ik vind het niet vanzelfsprekend dat hij zich altijd aanpast en hij is niet vanzelfsprekend het hulpje van Daan. Ik stimuleer dat heel bewust niet. Gijs moet zijn eigen ontwikkeling kunnen doormaken en zijn eigen leven kunnen leiden. Ook straks op school. Met eigen vriendjes en eigen hobby’s. Het is zijn leven en hij mag zijn eigen keuzes maken. Daar maken we ons hard voor. En toch heeft zijn grote broer al een stempeltje gezet. Daan zal bij elke keuze die Gijs in zijn leven maakt op de achtergrond aanwezig zijn. Net zoals dat nu bij ons gebeurt. Dat is onvermijdelijk.
Maandag gingen Paul en ik naar de basisschool in ons dorp om Gijs in te schrijven. Volgend jaar mei is het zover. We hadden een gesprek met de toekomstige juf van Gijs in groep 1. Liever had ik haar niet gelijk het verhaal over zijn grote broer verteld. Liever had ik Gijs blanco willen laten beginnen op deze school. Maar vertellen over Daan is onvermijdelijk. Gijs heeft nou eenmaal een andere achtergrond dan de meeste klasgenootjes straks. Het kan belangrijk zijn dat de juf dat weet. We gaven haar daarom ons boek over Daan. Ze was er blij mee en gaat het zeker lezen. Ze zal zorgen dat het boek daarna in de schoolmap van Gijs komt zodat iedere nieuwe juf of meester weet hoe het zit bij ons thuis.
Onze lieve, slimme, eerlijke, ondeugende en sociale Gijs. Wat ben ik blij dat jij geboren bent. Vanaf dag één in mijn zwangerschap wist ik zeker dat het met dit kindje in mijn buik helemaal goed zou komen. En ik heb gelijk gekregen. Gijs is kerngezond, huppelt door het leven en is hevig geïnteresseerd in alles wat hij tegenkomt. Hij is ons zonnestraaltje waardoor er hier elke dag wat te lachen valt. We genieten van alle leuke en slimme dingen die hij zegt.
Gijs heeft een bijzondere broer en dat stempeltje draagt hij zijn hele leven met zich mee. Dat is niet altijd leuk, maar het maakt hem ook tot wie hij is. Gijs maakt geen onderscheid tussen mensen. Gijs vindt anders zijn niet gek. Ik hoop van harte dat hij dat de rest van zijn leven vasthoudt.